Mijn leven van de afgelopen zeven jaren, draaide om jouw,
jouw alleen
Je was alles voor me,
waarom dan toch die muur om je heen?
Je bent een fantastische vader,
dat doet me pijn
Want dat wat jullie samen
hebben vind ik fijn
Ik wil dat niet verstoren of jullie dat ontnemen, dat is niet mijn recht
Zit gevangen tussen tegenstrijdige gevoelens, een regelrecht gevecht
Wat wij misschien ooit hadden,
is niet meer
Ik moet dat nu onder ogen zien,
zeker deze keer
Respecteer mij, bemin mij,
ik hoop en smeekte het je steeds
in stilte,
Alles word nu voor mij een sleur,
een leegte, een kilte
Heb houvast aan al die kleine mooie momenten met elkaar
Maar dat is boven alles nu juist het grootste gevaar
Met die kleine momenten dan ben ik gelukkig en tevree
Waarom haal je mij dan steeds weer naar benee?
Ik weet het:
mijn eigen geluk hoort bovenaan
Maar verkies dat onder
jullie beiden bestaan
Een liefdevoller en vrijer leven,
wat minder gecompliceerd,
dat is wat ik wil
Gelukkig zijn, weer op adem komen, wat zonder jou zal worden, heel stil
Kwetsbaar zoals altijd ging ik keer op keer ten strijden
Telkens met de hoop op wat overwinning voor ons beiden
Al mijn gedachten gaan telkens uit naar jouw
Gewoonweg omdat ik vreselijk
veel van je hou
Heb geen zin meer in
zoveel moeite en zoveel pijn
Zo hoort ons leven toch niet te zijn?
Hoe het zonder elkaar zal zijn, word enkel en alleen maar gissen
Oh lieve schat van me, wat zal ik je vreselijk veel gaan missen…
Laat wat van je horen