Ik heb deze laatste nacht
In de dalen van mijn dromen
alvorens jullie gaan en komen
een schoteltje genegenheid gebracht
Met verknochtheid bereid en bedacht.
Ik deed het maar al te graag:
En nu vandaag bid ik jullie toegewijd
Dat alles gewoon zo goed moge gaan
Al is er zowaar een traan,
een mooie splinter van herinnering:
Jaren zal ik het nog diep bewaren
In dit samenstel van bestaan
dat ik met weemoed zal bezingen.
Droom nu van de volle maan,
Laat je niets opdringen
Ongeweten, zal ik Jou nooit vergeten,
Trouwen met een andere cupido
en dat moet jij weten,
is maar zo en zo en zo…
Trouwen is een beetje gaan;
paleizen en paradijzen van weleer:
Liefste, kijk er niet meer naar!
Wordt geen zoutpilaar.
Wuif mij geen afscheid na,
want dat doet precies zo’n zeer.
Je missen, ondanks mijn wensen:
Missen is goddelijk.
Maar soms zijn wij maar mensen.
Laat wat van je horen