Zonder voorwaarden je moeder zijn

Jij bent mijn eerste geboren kind
och, wat heb ik je gekoesterd en bemind.
Nu ben je groot en heb je een meisje
waar je van houdt en een nestje mee bouwt.
Maar dit meisje mag mij niet
lieve God, wat een intens verdriet.
Ik kan het maar niet loslaten
heel veel tranen heb ik al gelaten
omdat ik jou niet meer mag ontmoeten.
ik snap niet waarom ik zo moet boete
omdat ik anders in het leven sta
dan wat zij doet,
is dat soms niet goed?
Mag ik daarom niet meer binnen in jou leven
niet voor lang, maar ook niet meer voor even.
Je weet dat ik niet zeg wat je moet en zal binden
want je zal het leven toch zelf ondervinden.
Maar daarom vind ik het wel fijn om te weten
hoe het gaat en dat je zo af en toe heel even
voor mijn deur staat.
Als dat niet meer mag kost mij dit zoveel pijn
want ik wil zo graag zonder voorwaarden
je moeder kunnen zijn.