Bijna een jaar geleden en het voelt als de dag van gister

Een gezin dat volop in het leven stond.
Een gezin met nog zo veel mooie dingen in het verschiet.
Een gezin waarin ineens alles anders ging dan gepland.

Een dag die begon zoals alle andere dagen.
Een dag waarop we met z’n vieren op de bank zaten.
Een dag waarop je moeder je verteld dat ze niet lang meer te leven heeft.

Een moeder voor wiens toekomst uiteen viel.
Een moeder die haar man moest achterlaten op deze wereld.
Een moeder die haar kinderen nooit meer zal zien opgroeien.

Een ziekte waarvan men nog zo weinig weet.
Een ziekte waarvan je weet dat je er aan zult overlijden.
Een ziekte die mijn moeder haar levenslust niet weg nam.

De maanden waarin we elkaar meer verteld hebben dan ooit te voor.
De maanden waarin we geen geheimen meer voor elkaar hadden.
De maanden waaraan ik nog veel terug denk.

De dag waarna alles anders zal zijn.
De dag dat mijn moeder besloot dat het zo genoeg was.
De dag dat ik mijn moeders hand vasthield en ze voor de laatste keer in slaap viel.

Een gebeurtenis waarvan ik hoopte dat het een droom was.
Een gebeurtenis dat iedere dag als een film aan me voorbij flitst.
Een gebeurtenis dat op de dag van vandaag voelt als onwerkelijk.

Een verhaal dat ik mijn hele leven met me mee zal dragen.
Een verhaal dat niemand aan de buitenkant ziet.
Een verhaal dat ik nu eindelijk op papier heb gezet.