Ook dit is moederdag

Ook dit is moederdag

Je leeft je eigen leven, wat zij er ook van vind.
Je bent allang geen kind meer, al blijf je toch haar kind.
Je wilt er over praten, maar niet op haar manier.
Je zult haar best verdriet doen, maar niet voor je plezier.
Wat moet je nog met haar en met haar ouderlijk gezag.
En dan opeens, is er die dag.

De dag waarop je moeder sterft en jij wordt los gelaten.
En al die eigenschappen erft, die jij zo in haar haatte.
De scherpe tong, het eeuwige gezeik, de zure schooljuffrouw,
die zullen ze dan binnenkort herkennen gaan in jou.
Maar hopelijk ook de andere kant, de aardige, de zachte.
Maar of je ook die hebt meegekregen, valt nog maar af te wachtten.
De dag waarna de rest een kwestie wordt van tijd en pijn.
De dag waarna je nooit meer kind zult zijn.

Van wat al die jaren fout ging, komt dan echt niets meer terecht.
En wat je nog wou zeggen, blijft voor altijd ongezegd.
De machteloze uitdrukking van je genegenheid.
En dat het niet haar schuld was en ook dat het je spijt.
De dingen die je heel lang niet zeggen kon en zeggen wou.
En dan zo graag nog één keer zeggen zou.

De dag waarop je moeder sterft, de dag die al je dagen,
van dan af aan wat grijzer stemt, al hoor je niet te klagen.
Je hebt je vrienden en familie nog, die om je geven, ze staan dichtbij.
De ware in je leven, waar je veel van houd, hij is erbij.

Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen.
En niemand zal ooit nog je vroegste vroeger met je delen
De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kunt en klein.
De dag waarna je nooit meer kind zult zijn.

En ondanks alle ergernis en ruzies die er waren.
En ondanks de herinneringen aan de leuke dingen, al die jaren.
En ondanks alle liefde en troost die je dan van zoveel mensen krijgt.
En ondanks een prachtig einde, vol respect, waar iedereen zwijgt.

Mama ondanks alles doet het pijn.
Dat jij er niet meer voor mij bent.
En ik nooit meer kind zal zijn.

Liefs Nala