Mijn ziel zou alles willen vertellen,
met mijn stem als de schrijvende pen,
van kleins af aan
al de nieuwsgierige verkenner.
Maar niemand die me antwoorden kon.
Het werd mij al snel duidelijk,
dat ik verkeerde in een staat
die niet is te temmen,
want het begrijpen kwam
na de lange strijd van waarom.
Wat we niet weten dat nemen we aan, dat wat we zijn vergeten,
wordt herinnerd met een traan,
ik, jij, wij, allemaal, vonken
van een Goddelijke betekenis.
Met een geheugen in het hart,
die alleen maar wil stralen.
Wij, jij, ik, we zijn allemaal liefde.
Laat wat van je horen