Bekijk mij maar
mij, ik en mijn mooie
mond, huid en ook haar
van dat lange rooie.
Camera op mij gericht
microfoon ook nog ook
geluid, actie en licht
tot ik mijzelf zag en rook.
Het lelijkste schepschel
nu lachend geboren
zilveren glimlagen,
laag op laag zo vaak
de zilte spiegel laat
haar herrie horen.
Help haar dan,
maak en raak haar kaak
til hem tot de honderdste
tree van de toren
een spiegelloze zaal
waar ik over haar waak.
Laat wat van je horen