Soms is de stilte oorverdovend
Te veel onuitgesproken woorden
Gedachten die zich verstoppen
Achter maskers van verdriet
Gevoelens diep weggestopt
Om de pijn te verzachten
De waarheid nooit uitgesproken
Bedekt onder een sluier van tranen
’s nachts komen ze tot leven
Houden je bezig in je slaap
Wekken het schuldgevoel in je hoofd
Zorgen dat je gebroken opstaat
Kon je de stilte maar doorbreken
Maar de werkelijkheid is te hard
Woorden zetten je lippen op slot
De sleutel verstopt veilig in je hart.
Laat wat van je horen