Kilometers groene prairies,
kleuren die je dacht die niet bestonden.
Kleine huisjes met de grootste gezinnen,
lachende gezichten die altijd zou herinneren,
maar dat is voorbij,
opeens alles donker,
je hoort stemmen van mensen zonder gezichten.
Je denkt: wat moet ik doen?
Je mist de kleur van de prairies, helder groen,
je kunt het niet meer zien,
alles is verdwenen.
Behalven de stemmen die zijn verheven,
je moet je er bij neerleggen,
ookal heb je spijt,
je zicht ben je voor altijd kwijt.
Laat wat van je horen