Mijn vriend de dood

Een ieder draagt haar met zich mee
je krijgt het dan als je geboren wordt
De keerzijde van de medaille van het leven
als een schaduw reist hij met je mee
Voor velen als een last gevoeld
voor mij een vriend,
altijd aan mijn zij

Waar komt het toch vandaan
‘t gevoel dat alles alles is en toch ook niets
t’ gevoel geen angst te kennen voor wat komen gaat
een gevangene van ’t leven te zijn
maar vrij tussen de andere geketenden in

Niet te weten wat er aan het einde komen gaat
’t verleden los te kunnen laten
zonder ‘t heden te willen kennen
Los van alles wat voor velen vast staat

‘T gevoel keuzes te kunnen maken
zonder angst voor de gevolgen
Geen vrees voor wat de toekomst is
genot de rust en ruimte van het leven te benutten

Geen geen pijn te hoeven voelen
door de wonden die het leven heeft geslagen
Geen verdriet meer hoeven delen
met hen die zeggen dat ze van je houden

Wat is toch de vrijheid die ik voel
’t is niet de vrijheid van het leven
want die vrijheid is niet echt
’t is de vrijheid niet meer hoeven delen
dat is wat jij vriend, mij zegt

Te weten dat jij er dan zult zijn
als mijn einde naderbij komt
Die onvoorwaardelijke trouw
de enige die mij dat geven kan
omdat ik, als van het leven,
ook van jou
mijn vriend de dood zoveel hou

Wanneer ik jou wil zien mijn vriend
dan weet ik dat jij er ook zult zijn
Jij die mij rust en ruimte dan komt schenken
Jij die duisternis komt ruilen
Voor het scherpe licht van
‘t aards bestaan
Alleen jij mijn vriend,
jij leidt mij daar dan vandaan.