Je blies je laatste adem uit
Dat was al lange tijd je grootst verlangen
Plezier in leven, dat was voorbij
Je zei: het hoeft niet meer van mij
De pijn, het stil verdriet, een onverwerkt verleden
Onuitgesproken woorden, ze waren nog zo tastbaar in het heden
Je leefde op je eigen unieke wijze
Dat deed bij mij de haren dikwijls rijzen
Maar ondanks dat toonde ik respect
Immers het was jou manier van (over)leven,
Zoals je die zelf had ontdekt.
Zondag – op maandagnacht
De natuur ging aan de gang met ongekende kracht
Je viel in diepe slaap
Alleen zijn was uw laatste wens
Het laatste wat ik tegen je zei was: Ga nu maar
Dat gebeurde kort daarna
De verlangde rust hebt je gevonden
De strijd was gestreden
Vandaag zijn wij met gemengde gevoelens bij elkaar
Om je te gedenken
en een laatste groet te brengen
Te begeleiden op weg naar je bestemming
Waar je verder in vrede rusten mag
Ma, vanuit mijn hart kan ik zeggen….
bedankt voor alles wat je voor me deed en wat ik heb geleerd
Adios, lieve moeder, rust maar zacht
en wie weet tot ziens ooit weer.
Laat wat van je horen