Mijn plek

Dit is niet meer een deel van mij, het voelt niet meer vertrouwd.
Alle sporen van mij zijn weggeveegd, alsof je opeens niet
meer van mij houd.
Het kleine beetje mij in dit huis
is van me afgepakt,
gestolen alsof ik ben beroofd.
Het lichtje in mijn kamer is uitgedaan, voorgoed gedoofd.
Ik blijf zoeken
naar dat kleine beetje mij,
maar het is er echt niet meer.
Zonder emotie, zonder traan,
het deed vast niet eens zeer.
Van kleine etter tot puber heb ik hier mijn jaren door gebracht.
Nu is het weg, mijn verleden
die ze vaarwel lacht.
Mijn schuilplaats is mij ontnomen, maar het heeft zo moeten zijn.
Dag verleden, dag mam, dag pijn.