Leegte is wat mij omschrijft,
Wat mij naar het ontwetende drijft.
Wat mij laat denken dat ik niemand ben,
en daarom voor de leegte weg ren.
Zonder de leegte ben ik nooit vrij,
maar helaas is die leegte nu deel van mij.
Leegte omschrijft de weg die ik afloop, geen licht, geen mens, geen hoop.
Ook de huizen zijn niet zoals ze waren,
je ziet treurige mensen naar buiten staren.
Het doet me niets, tenminste niet meer, ik zie ze langs elke weg,
keer op keer.
Het doet me denken de tijd,
dat we werden bevrijd.
Maar dat was toen, en dit is nu.
Was het maar zoals het vroeger was,
dan had ik niet hoeven te lezen,
de brief die ik las.
Hij kwam van iemand waarvan ik zielsveel hou.
Mijn allerliefste en spoorloze vrouw
Laat wat van je horen