Het gaat je mis wanneer je denkt
dat alles goed gaat
We vallen om daarna weer op te staan, er sterker uit te komen
Het vermoeit je,
soms wil je niet groeien
Wil je niet sterker worden,
maar juist dan komt het je tegemoet.
Je bent zo voorzichtig,
en dan alsnog komt de pijn
Teleurstelling komt je tegemoet,
hoe kun je je zo vergissen?
Voor je gevoel de zoveelste keer, je dacht dat je het allemaal gehad had.
En dan, een klap in je gezicht/een stomp in je maag, alweer.
Soms heb je geen zin
om alsmaar begrip te tonen.
Je begrijpt het wel,
maar wilt het niet begrijpen,
want je voelt woede en verdriet.
Je voelt je weer alleen,
net toen jij het gevoel had
alles op een rij te hebben.
Je word onderuit gehaald, plotseling weet je weer dat de dingen mis gaan.
Een gebroken wereld,
het enige wat je kunt doen
is overgeven.
Loslaten…
Een moeite waar je elke keer
weer aan word voorgesteld.
Het helpt, het geeft rust in je hart.
Je maakt steeds weer dezelfde val doordat je blijft geloven.
Blijft geloven in vertrouwen
en eerlijkheid.
Soms wil je gillen,
het uitschreeuwen van al jouw woede.
De rust keert terug,
en de cirkel gaat door.
En toch wil ik blijven geloven,
ik wil mijn best blijven doen.
Ik wil mijzelf blijven geven aan mensen van wie ik hou.
Want doen we dit niet,
dan gaan we pas verloren.
Laat wat van je horen