Het is…
alsof een grote steen
me naar beneden trekt,
vallend, struikelend, reikend,
niets vastgrijpend.
Het is alsof die grote steen de opening verspert,
van waaruit verdriet kan stromen.
Tranen, huilen, geen woorden,
alleen verdriet.
Het is alsof de weg naar boven
veel langer is dan gedacht.
Het is geen alsof, het is zo.
Laat wat van je horen