Geketend aan mijn verleden

Als de maan schijnt op het water
Denk ik vaak aan later
Vraag me af wat er komen gaat
Terwijl mijn verleden me niet met rust laat.

Ik zal aan niemand durven toegeven
Maar een schaduw bedekt mijn leven
Vroeger is een zwart gat
Als striemen in mijn hart.

Ik zit vast aan kettingen en beugels
Toch spreid ik mijn vleugels
En trek zo hard ik kan
Ook al ben ik bang.

Die nacht kom ik los
Vlieg vrij door het bos
En spring vrolijk in het rond
Tot de morgenstond.