Geen voetafdruk

Als voetstappen in het mulle zand, weggespoeld door het zoute vocht.
Zo voelt mijn drang om te overleven.
Op zoek naar de waarheid,
de liefde en erkenning.
Maar ik kan het nergens vinden,
ik zoek in de onderste
lade van mijn brein.
Nee
Alles is slechts van
vergankelijke aard, niets blijft.
Waarheid wordt leugen,
liefde wordt haat, leven gaat dood.
Moeilijk om de schoonheid hiervan
te zien,
als dit gegeven als zoutzuur
in je ziel bijt.
Maar eeuwigheid heeft geen bestaan, eeuwigheid duurt slechts even.
Toch kan één moment,één blik,
één woord een eeuwigheid duren.
Een regendruppel, een bliksemschicht, een regenboog zo prachtig,
zo intens mooi om te aanschouwen.
Jezelf helemaal verliezen
in de voorbijgaande uren.
Leven is lachen, leven is verdriet, leven is een ieder die geniet.
Leven is geven, leven is nemen,
leven is angst, leven is hemels
en soms ook niet.
Maar ook al verdwijnt
elke voetafdruk,
door het zoute vocht
geschonken door de zee,
je weet dat elke voetafdruk
er ooit is geweest.