Langs de bergen van de blauwe morgen
Loop ik mijn weg naar iets nieuws
Ik hoop op iets wonderschoons
Mijn zoektocht naar perfectie is begonnen
Laat me het vinden, in iets of iemand
De schoonheid van de regen raakt mijn gevoelloze huid
Mijn hartslag is hetzelfde als de onschuldig witte sneeuw die de grond raakt
De lucht boven me scheurt open als een nooit helende wond
De kleuren o zo fel, ik kijk er naar maar ik zie het niet
Mijn zoektocht is geëindigd want mijn weg is gestopt
Is er dan werkelijk geen perfectie?
Zijn het mijn ogen die me bedriegen of is het gewoon mijn hebzucht?
De kleurloze wind streelt mijn gezicht alsof ik zijn marionet ben
En de genadeloze aarde houd mij dicht bij haar veiligheid
Langs de blauwe bergen van de morgen loop ik mijn wonderschone weg terug
Naar dat wat ik al kende en waar ik van hield
Perfectie
Mijn terugreis langs de o zo mooie blauwe bergen van de morgen.
Laat wat van je horen