Gebogen loopt ze door de straten.
Kijkt angstig om zich heen.
Voelt zich gehaten,
Is van binnen koud als steen.
Nog voelt ze de slagen.
Blauwe plekken op haar huid.
Kan zij dit wel dragen?
Onhoorbaar krijst ze het uit.
Moeilijk gaan haar benen.
Sleept het gekneuste lichaam mee
Ineen gekropen wil ze huilen.
tog moet ze door en vecht voor 2.
Stap voor stap gaat steeds trager.
Langs het pad vol verdriet.
Wordt het zicht almaar vager.
Niemand die haar ziet.
Boven aan gekomen .
Zakt ze in het gras.
Opzoek naar dromen.
Maar vindt niets terug wat er ooit was.
Laat wat van je horen