Wanhopig

Wanhopig, met betraande ogen
tuurde ik,
opzoek naar een glimp van je,
naar buiten.
Vaag zag ik het contour van je lopen en ik bonkte gillend op de ruiten.
Het gezicht dat me verschrikt aankeek was niet van jou en weg was de waan.
Tot in de ziel van mijn lichaam besefte ik dat ik je voor altijd moest laten gaan.

Je dwaas.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten