Vrij bewegen

Afvallen wil ik,
tot een wandelend skelet,
doe mijn best,
maar die verrotte
eetbuien verpesten het.
Afvallen wil ik,
doe constant aan de lijn,
puur botten met een dun laagje vel, zo wil ik zijn.
Afvallen wil ik,
totdat ik als een schaduw tussen
de mensenmassa ben verdwenen,
onopgemerkt, zodat ik me vrij
in deze wereld kan bewegen.
Niemand die me meer in de gaten houdt,
doe zo in niemands ogen
nooit meer iets fout.
Vanaf een afstandje
de wereld observeren,
zodat ik alles over het
leven kan leren.

De wereld begrijpen,
dat is wat ik wil,
het voelt of kijk ik
door de verkeerde bril.
Een andere bril, dan de rest
van de mensheid op heeft,
mijn leven wordt door hun geleefd.
Zij laten de wereld
maar rondgaan en ik?
Ik vlieg er als een gek achteraan.

Voor mij is het leven
als een mierenhoop,
één grote onoverzichtelijke chaos, waar ik maar wat verloren
tussendoor loop.
Overal drukte en mensen om me heen
en toch voel ik me zo alleen.
Het is mijn eigen schuld
die eenzaamheid,
raak door mijn achterlijke gedrag alle vriendschappen meteen weer kwijt.
Het gebeurt echt onbedoeld hoor,
heb het meestal zelf niet eens door.

Kijk diep in mijn ogen
dan zul je misschien,
door al mijn achterlijk gedrag
heen een lief meisje zien.
Een meisje dat net zo lang zal zoeken tot ze iemand heeft gevonden,
die haar kan leren het
leven te doorgronden.