Tranen uit Atlantis

De herinnering is gebleven
goed bewaard haar diepste geheim
dat in weemoed tranen doet

als een losvliegend tapijt
vloog je in je wildste Fatha;s
tot Morgana je trof met
haar lichten groet

maar met iedere stap
dat je haar volgde
leek ze steeds verder
van je af te staan
als vreesde zij
jouw lot te verdwijnen
zoals Atlantis vloeiend
was vergaan

tot op de bodem
van haar eeuwig
graf bevocht je
het stof tot in
een bron van
rein en zoet,

vrij in haar tranen
knielend ter aarde
in het licht dat immer
helder stralen blijft
proefde je zowaar
haar verzonken
laatste groet.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten