De tranen branden

De tranen branden in mijn ogen,
elk gevuld met pijn en verdriet.
Ik wil ze niet laten gaan,
Maar iets anders kan ik niet.
De tranen rollen over mijn wangen,
De pijn wordt lichter
maar nog steeds is het zwaar.
Vergeleken met een lichte zomberbries,
die speels blaast door mijn haar.
De dagen worden zwaarder,
alsof al jaren leef
alsof ik alles al heb meegemaakt,
alsof ik het snel begeef.