Vergaan

Toen ik in jouw ogen keek.
Raakte iets mij diep.
Iets dat ooit zo goed leek.
Is dat plotseling niet.
Het is het niet, nooit geweest.
Het zal ook nooit zo zijn.

Een liefde zo mooi dat als sneeuw
voor de zon verdwijnt.
Leven in een leugen iets dat ik niet wil.
Maar toch heel lang heb gedaan.
In mijn hart is het nu stil.
Mijn liefde is vergaan.

De waarheid in je ogen wilde ik niet zien.
De waarheid die ik niet wou zien.
Heeft mij niet voorgelogen.
Ik slechts hem misschien.