Toch zo alleen

Mensen om je heen,
maar toch zó alleen
Iedereen die je ziet,
maar toch ook weer niet

Mensen zien je masker,
voor elke gelegenheid één
Wat daar achter verschuilt,
ben ik die van binnen huilt

Een ontzettend leeg gevoel,
waarom is niet te zeggen
Ik wil erover praten,
maar kan het niet goed uitleggen

Niemand die achter het masker kijkt, niemand die echt weet wie ik ben
Wat als je me verlaat..
of me toch niet zo aardig vindt,
als je me echt kent?

Telkens moet ik me inhouden,
maar toch wil ik dat ook weer niet
Ik wou dat ik gewoon mezelf kon zijn, dat bespaart een hoop verdriet.