Zwart, zwart, zwart.
Geen kleur te bekennen.
Zo leeg is het hart.
Snijd, snijd, snijd.
Geen stuk dat niet verwond is.
Zoveel pijn heeft het hart.
Stilte, stilte, stilte.
Geen lawaai, alleen maar stilte,
Omdat het hart alleen is.
Alleen het lichaam,
Dat zo lelijk is,
door gevoelloze gevoelens.
Hoeveel pijn kan het hart verdragen,
Hoeveel pijn kan het doorstaan,
Door al dat zwart?
En de oorzaak..
Zal ook ooit sterfen,
Maar helaas,
zal het hart van de persoon
eerder gestorven zijn,
En de oorzaak lacht.
Laat wat van je horen