Stiekem huilen

Een lach.
Zoals iedereen hem ziet.
Nee, het lijkt niet van steen.
Het lijkt op een lach
zoals die van iedereen.
Maar achter de lach.
Er is zoveel verdriet.
Niemand die kijkt.
Niemand die het ziet.
Je wilt schreeuwen:
‘Zie je niet, het is maar schijn!.’
Maar je doet het niet.
Omdat je net zo als iedereen
wilt zijn.
Maar achter de lach.
Er is zoveel verdriet.
Niemand die kijkt.
Niemand die het ziet.
Als niemand kijkt, huil je.
Tranen van verdriet.
Je wilt een arm om je heen.
Maar vragen dat doe je niet.