Voorzichtig plukt ze twee bloemen
Een voor in de blonde haren
De andere in haar zachte hand
Haar zachte hoofd biedt geen voeding
Langzaam verdwijnt het zoute water
Bladeren lijken de haren van het meisje
Vrolijk speelt de wind met haar krullen
Tot hij de rode bloem te pakken heeft
Die hij bruut meeneemt op zijn reis
Met haar handjes om het bloemtje loopt ze door
De kou laat een traantje op haar gezicht vallen
Verdrietig laat ze het bloempje gaan
Boos loopt ze naar een nieuw bloempje toe
Erg dat ze haar bloempjes verloren is
Maar toch verschijnt er een lach:
Ze heeft een mooie reis gehad!
Laat wat van je horen