Dus dit is waar ik hoor te zijn.
Tussen al het verdriet en pijn.
Dus dit is wat jij altijd voelt.
Ik snap eindelijk wat jij bedoeld.
De stress veroverd je gedachten.
Zodat je niet beter weet,
dan afwachten.
Maar niemand verdiend het
om zo te leven.
Soms denk je dat er vrede zal zijn… Heel even.
Al snel weet je het niet meer.
Want het gaat van binnen te hard tekeer.
Na een tijd overheerst de
stress je hele lichaam.
En kan je het niet langer meer aan.
Het begint jou te vermoorden.
Terwijl anderen moeten aanzien
wat er van jou is geworden…
Het ergste wat er gebeuren gaat.
Is dat je niet langer op de wereld bestaat…
Het veroveren
(Nog geen stemmen)
Laat wat van je horen