Slechte dingen zijn verborgen,
in een schatkist van steen,
de sleutel die hem opent,
die is voorgoed verborgen,
daarvan is er ook maar één.
De schatkist begint te roesten,
begint herinneringen op te hoesten,
voorgoed gesloten toch geopend,
het slot dat is gebroken,
de kist gaat niet meer dicht.
Voorgoed als vastgeketend,
aan een herinnering van staal,
blijft maar aan het dreunen,
en maakt een hoop kabaal.
Een foute keuze aan het begin,
zorgt voor ruzie en kabaal,
de fouten in het midden,
zijn aanleiding tot dit verhaal.
Laat wat van je horen