Regen een trieste boel

Ik kijk naar buiten, trieste boel!
Alsof de hemel is gespleten,
de wolken hard uiteengereten.
Een nat, mistroostig rot gevoel.

De druppels uit de hemel glijden
als diamanten langs het glas en spatten uiteen, alsof het was
’t gevoel van tranen te vermijden.

’t Getik wordt harder, dwingend, luid!
De regen is een groot spektakel,
een wonderbaarlijk plensmirakel
op mijn parelende ruit.

En zie; plots breekt de hemel open!
Tranen drogen langs het raam
waar nu diamanten sterren staan.
Verdriet is langzaam weggeslopen.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend Beoordeling: 7,00 Stemmen: 1

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten