Er staan parels in je ogen
tranen op een bleek gezicht
op je kussen onbewogen
lig je in het avondlicht
steeds kijk ik je aan
of je me wat zeggen wil
maar niets anders dan een traan
blijft de wereld nu zo stil
troebel water over je wangen
zegt me dat je droevig bent
niemand zal je ooit vervangen
niet dit droevige moment
waarop jij zo hebt gewacht
dat je rust zal beleven
misschien brengt deze nacht
die rustplaats in je leven.
Laat wat van je horen