Ik mis je
Twee armen om te schuilen
Een schouder om op te huilen
Ja, ik mis je
Een knipoog, onuitgesproken woorden
Twee zielen, twee akkoorden
Ja, ik mis je
Al die pijn die je niet hebt verdiend
Je was m’n man maar werd m’n kind
En toch, ik mis je
Onze hemel was niet immer blauw
Een boos gezicht, soms een snauw
En toch, ik mis je
‘K Ga met je slapen, sta met je op
zeg tegen mezelf : vooruit, kop op
Maar schreeuw het uit : ik mis je
Laat wat van je horen