De trage tijd ligt achter ons
We kijken uit over het verleden
Alles achter ons lijkt zo vredig
Alle oorlogen ten spijt
De worsteling met het bestaan
De armoede
De gedachten om weg te trekken
Op zoek naar een beter leven
De onzekerheid…..
De God die ons soms in de steek scheen te laten
De machthebbers zonder mededogen…..
De zekerheden
die nooit zeker genoeg waren
We luisterden naar de oude wijze mannen
die moesten het wel weten
Soms spraken ze van hel en verdoemenis
dan werden we bang
We hadden vast veel verkeerd gedaan
Hoe konden we dat goed maken?
Nog meer naar de kerk of de moskee?
Nog meer zedenpreken aanhoren?
Dat kon toch niet de bedoeling zijn…..
Het hele leven stond in het kader
van het geluk na de dood
Alsof het leven zelf er niet toe deed
Eindeloos veel regels gaven de weg aan
De enige weg
Één stap opzij en er dreigde gevaar
Angst was dikwijls de drijfveer
om te doen of niet te doen
en vooral om niet te doen….
Dan gebeurt er wat…
We verspreiden ons over de wereld
en we verbazen ons
We zien dingen die we niet kennen
horen vreemde meningen
Het licht schijnt anders op de mensen
De woorden zijn veel talrijker
De gedachten vermengen zich met die van anderen
We kijken vooruit
We wankelen en grijpen elkaar vast
We hadden niet geleerd op eigen benen te staan
Zelfstandig te denken
We hebben de neiging om bij elkaar te kruipen
De nieuwe wereld maakt ons onzeker
Maar terug…..
Terug kan niet…..
Terug is geweest….
Wie geeft ons de hand
Wie begeleidt ons in deze andere tijd
Het wordt stil…
Juist NU!
Juist nu er nieuwe kansen zijn
Wie wijst ons de weg
Wie opent ons de ogen
Zodat we niet langer ziende blind zijn…
Jij, jij…of jij?
Laat wat van je horen