Een klap in mijn gezicht.
Versiert mijnhuid met een rode streep.
Als de lichamelijke pijn voorbij is, woedt in mijn ziel nog een vuur van innerlijke pijn voort.
Een hatende blik,
zoekt zich een weg naar mijn binnenste.
Maar vindt daar geen rust.
Een zwak protest,
wordt met luid gejuicht
onderuit gehaald.
Het berustend stilzwijgen van mijn kant,wordt vertaald als toestemming voor hun gedrag.
Het staken van mijn verzet,
maakt voor hen het geheel compleet.
Zwarte, achterblijvende vlekken,
veroorzaakt door mijn verdoofd gevoel.
Gewenning aan innerlijke pijn en verdriet,
voortkomend uit vele jaren
van zware marteling.
Als het einde van deze jaren in zicht is, verdwijnen mijn vijanden uit mijn leven.
Opgelucht kan ik ademhalen,
maar met een eenzaam en alleen hart.
Met in mijn ziel voor altijd,
als bewijs,
onzichtbare littekens gekerft.
Mijn geheim
(Nog geen stemmen)
Laat wat van je horen