Maatje

Alles is zo als het is
Tot de dag dat je hoort ik ga weg
Ongeloof geschokt maar begrijpelijk
Een brok in je keel die niet meer weg gaat
Zo dichtbij en het niet zien aankomen
Het voelt als een bom die net is ontploft

Langzaam wen je aan het idee
Althans dat probeer je
Je regelt een kado, een kaartje en de rest
En dan komt de dag van het afscheid
Je slaat je er doorheen al weet je zelf niet hoe je dat gedaan hebt

Bij alles bedenk je dat was dus ook voor het laatst
Een toespraak, een kado, een laatste slok
En dan het afscheid
Een lach, een traan en het gevoel van heel erg alleen zijn
Een gevoel dat er iets geamputeerd is

Dan komt het besef
Je mist niet zomaar een mens, een collega
Je bent je maatje kwijt