Lieve Moesje

Mijn leven zal nooit meer
hetzelfde wezen
Nu jij er niet meer bent
Maar zoals aan ieder leven
Kwam ook het jouwe tot een end
Je was de allerliefste
moeder en Oma bovendien
Met niemand had je ooit een strijd
Dat is iets om je te roemen
Want dat is gewoon een feit
Maar sinds dat pappa was gestorven
Had jij het niet meer naar je zin
Je was niet meer echt gelukkig
Je leven had niet meer zo’n zin
Jaren heb je moeten zorgen
Voor een zeer demente man
Leuke dingen voor je eigen
Daar kwam erg weinig van
Wij dachten dat je tot rust zou komen
Maar dat kwam je eigenlijk niet
Ik zag het dagelijks in je ogen
Je had steeds een groot verdriet
Toch liet je het er niet bij zitten
En ging zelfs naar de gym
Ook het sjoelen vond je aardig
Kreeg je leven weer een wat zin
Nu nooit meer samen kunnen winkelen
Met Miranda, ik en jij
Intens kon jij ervan genieten
dat is nu allemaal voorbij
Nooit meer samen naar de markt gaan
Of naar het winkelcentrum toe
Dat was de laatste tijd zo moeilijk
Want je voelde je zo moe
Toen de uitslag dan bekend was
En het woordje kanker viel
Jij toen héél erg van streek was
Dat sneed me toch zo door mijn ziel
Maar je ging er tegen aan Mam
Je wist dat het toch moest
Daar wilde je ook graag in geloven
En je ging vol goede moed
Maar wat viel het je toch tegen
Niks kwam uit van wat werd gezegd
En wij maar moed in blijven praten
Ondanks dat,´t werd een gevecht
En wat was je blij met je nieuwe bedje
Dat kwam nu wel erg goed van pas
Daarin lag je erg lekker
Ik zag dat jij er blij mee was
Dagelijk kwamen wij toch bij je
Zeker Harry en ook ik
En dan samen koffie drinken
Dan pas was je in je schik
Maar als je s´avonds vaak alleen zat
Met de televisie aan
Voelde jij je toch erg eenzaam
Ik was met je lot begaan
Ik hoop, dat je nu rust zult vinden
En wat ik nu ook zo erg vind
Mijn ouders zijn nu overleden
Nu ben ik niet meer iemands kind.