Alsmaar pijn

Pijn, pijn, alsmaar pijn
Nooit even zonder zijn
Sterk blijven, gewoon blijven doen
Maar het is nu niet als toen

Feesten, lachen, plezier maken
Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken
Het gaat niet, al wil ik nog zo graag
En wat ik doe gaat even traag

Ik ben nu even niet als toen
Ik kan eigenlijk niks doen
Niet dansen want dan doet het pijn
Niet doorzakken, dat vindt mijn lijf niet fijn

Alles met mate, veel rusten
Even een dutje, welterusten
Ik ben niet oud, of soms toch wel
Een pijnlijk lijf in een jong vel

“Gaat wel over” zegt de arts
Rusten, geduld, medicijnen slikken dat het barst
Als je ze slikt ben je een ander mens
EEN helpt niet, maar waar ligt de grens

Slik maar, je hoeft geen pijn te lijden
Het is maar morfine, dus slik ten aller tijden
Je bent jezelf niet meer, maar ja
Je slaapt even, denkt even niet na

Ik wil mijn leven terug van toen
Gewoon, niet zeiken, alles doen
Niet iemand die mijn ondergoed wast
Niemand die mijn plee doet als die is onder gedplast

Opstaan, douchen, eten, werken
Mensen helpen, mensen sterken
Niet die kluns zijn die niks kan
Komt het nog goed en wanneer dan

Opereren, wat een vondst
Maar wat is daarvan de uitkomst
Wat kunnen ze me garanderen
Ze weten het ook niet, die geleerde heren

En wat is de garantie
Ik wil graag op vakantie
Zoals het altijd ging
Niet als een zielig ding

Ik heb geen geduld, dat weet ik
Maar niet meer worden als toen is een harde tik
Ik wil terug, zijn wie ik was
Maar dat weet ik later pas