Ik voel me zo alleen met mijn gevoel.
Ik weet niet hoe ik
moet uitleggen wat ik bedoel.
Hoe moet ik dit doorstaan.
Steeds weer opnieuw met de onderzoeken doorgaan.
Weer nieuwe hoop en dan maar afwachten tot de test
Dit wordt me nog funest.
Soms kan ik het
allemaal niet meer aan
En denk ik niet meer naar het ziekenhuis te gaan.
Dan laat ik het maar allemaal
op zijn beloop
En dan komt toch weer de hoop.
Op dat kleine wondertje
Heel lief of misschien
wel een klein dondertje
Dan word ik weer warm van binnen
en heb ik de kracht om weer
van voor af aan te beginnen.
Laat wat van je horen