Zodra ik thuis kom
Mag het masker in de kast
Het toneelspel is gedaan
Ben weer af van die last
De tranen mogen stromen
Omdat niemand het ziet
Het gevoel van complete leegte
en inmens verdriet
Kil en leeg van binnen
Vrolijk naar buiten toe
Hoe lang is dat vol te houden
Ik ben zo moe
Wil het liefste alleen slapen
Maar verzet me ertegen
Altijd maar doorgaan
Ook al kan ik er niet meer tegen
Zo’n pijn in mijn ziel
Zo eenzaam en alleen
Kan er met niemand over praten
Maar het doet zo veel zeer
Zal er ooit een dag komen
Dat de zon me weer toeschijnt
Dat het verdriet van nu
uit een ver verleden lijkt
En de zwarte leegte
uit mijn hoofd verdwijnt
Zal die dag ooit komen
Of blijft het verdriet naar me toestromen?
Laat wat van je horen