De vragen in mijn hoofd worden telkens meer

De vragen in me hoofd,
die worden telkens meer,
kan het nu eens stoppen,
het doet me al zo zeer.
de twijfel is steeds sterker,
ik weet gewoon niet hoe.
al die keuzes in het leven,
het maakt me oh zo moe!
mijn gevoel zegt dit
en mijn verstand weer dat,
is er geen recept?
want ik ben het helemaal zat!

als vader voel ik me gefaald,
want ik kan hem niks geven.
hij kan er niks aan doen,
hij vroeg niet om dit leven!
ik was er niet klaar voor,
nog te druk met mezelf.
maar dan is het zover
en gaat het eigenlijk vanzelf.
lieve levi,
voor jou zal ik er altijd zijn.
en je alles geven.
ook al is het maar zo klein.

aan de moeder van me kind,
wil ik graag iets kwijt.
het lag niet aan jou
en maak je geen verwijt.
we waren nog te jong,
te naief en veel te druk.
te druk met ons zelf
en daar door liep het stuk.
ik blijf van je houden
ook al is het meer als zus.
is de kleine nog wakker?
doe ‘m van papa nog een kus!
al het mooie in het leven,
wil je het liefste delen.
niet met zomaar iemand,
wil geen spelletjes meer spelen.

je kwam daar uit het niets,
ik zag je niet eens staan.
had ik maar geweten dat
je me zomaar weer liet gaan.
al die tijd en energie
die ik in jou stak,
was allemaal voor niets
en het maakt me tot een wrak.

het sprookje van een liefdevol,
lang gelukkig leven.
heb ik na al die ellende
heel snel opgegeven.
weer beginnen vanuit niets,
alles weer verloren.
oh god was ik toch
maar nooit geboren!