Omzien in tranen

Abdoel Mohammed, Hassan…
en een rij onuitspreekbare namen
staan op de bordjes naast de ingang.
Het duurt even voor ik jouw naam gevonden heb,
als een onbekende kom je
naar beneden… geschreeuw weer…

Wisselende stemmingen
die nog niet gewisseld zijn.
Wat dóe ik hier?…. vraag ik mij af,
laat het los…
en rijd weg, weg
van dit geschreeuw wat mij vreemd is.

A2 afslag Utrecht Centrum
waar ik het vertrouwde
kopje koffie van DE al weer zie,
kaarsje hebben ze er op gezet tegenwoordig
waar slaat dit eigenlijk op,
gekleurde kaarsjes in een kopje koffie?… denk ik
terwijl mij telefoon onophoudelijk gaat..

… en gaat “kom terug” schreeuw je
voor de zoveelste keer,
jouw stem uit zes boxen…
Maar nee ik keer niet om,
niet meer…. nóóit meer.

Maak in gedachten een “eind” balans
“vrede en rust” moet dat… nou
aan de debet of de credit kant
en onder welke post valt “herinnering”
Er mag wel eens een beter jaar komen
denk ik…
En ga aan ’t werk…
achter een wazig beeldscherm
of komt dit door mijn tranen?

Alles is goed in míjn wereld.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten