Het leven van Sint Nicolaas

Bij de aanvang van de witte winter
omstreeks het oeroude Vuurfeest
moet je geboren zijn geweest.
Samen met jouw broeder Maarten.
Ergens tussen Spanje, Myra en Vissenaken.
Gehuld in brokaten laken.
De engelen met harp lieten het horen.
Lieve Sint, wat word je,in deze wereld,zo onbereikbaar oud.
Is het dankzij het onbederfbare zout
in ’t vat van een snode herbergier
waar jij deernen, studenten, kinderen redde nadien?
Simpel omdat je geen onrecht kon zien?
Jij lenigde vaak spoedig onze noden.
’t Was zo’n 500 jaar na Jezus.
Verraden door een valse kus!
Voor soldaten geveld,was Jij hun held.
Zo onbegrijpelijk menselijk devoot
spaarde Jij zwakken van de dood!
Nee, het staat niet in couranten gemeld.
Maar jij was de Robin Hood van het Kinderdom-het mens-dom.
Werd Jij dan ook gezonden door onze Heer? Zonder meer.
Jij kende perfect een warme bijbel
Ondanks kleinzielige heibel.
Ook jij kon de storm stillen
Voor allen die met Je reizen.
En nog meer:
de pest en honger, weleer.
Jouw aanbeden moeder heette:Johanna,
Zeg maar Anna.
Je pa, Euphenios, belaagd
Maar uitermate begaafd.
Zij overleden nog in je kindertijd.
Je werd monnik, bisschop in een Kloooster.
Jij verzorgde dag en nacht de Zieken,
Zonder brevieren of encyclieken.
Je gaf hen al jouw geld,Milde Trooster.
Met mijter en staf
Voer Jij het Heilige Land dan ook af.
Schippers,zeelui,drenkelingen,
Zelfs zonder-lingen,
Bracht jij weer aan de juiste kant.
Ach, Sint, hoe het nou echt was,
Is voor ons geen probleem, Jij genas!
Vaak heb ik je in veel gedaanten gezien.
Tot Morgen,misschien.