Soms
heel soms
in de stilte voor
het slapen gaan
is het helder in mijn hoofd
als het licht van de Noorderzon
Alsof alles net als vroeger
weer zal zijn als troost
Niet langer vechtend als
een kasteel
Sterk en onafhankelijk, maar
huilend als een kind
in iemands armen
’s Morgens echter zijn wangen
als verdroogde woestijnen
En glimlachen van perkament
lachen naar de wereld
van leegte.
Laat wat van je horen