Gegaan met vleugels in de wind

Gegaan met vleugels in de wind
op donkere kasseien
kleurrijk als het zomerkind
dat zich met de herfst gaat vleien
dikwijls kommer en veel leed
liet mijn tranen dwarrelen in de wind
pijn in me die ik nooit vergeet
was jij mijn liefste vriend
een jaar deed een stapje terug
gaf het nieuwe weer de kans
het ging vliegensvlug
als een elvendans
het spraak niet over geluk
maar over zachte dromen
zij braken alles stuk
weggevlogen ,niet tot stand gekomen.