Als halmen buigend
in de wind
van zover gekomen
dromen zo diffuus
in maagdelijk ochtendlicht
door mijn omfloerste ogen
Dageraad breekt mijn
absurde zinnen open
waarheid te vroeg
zal wreed mijn ziel
met voeten treden
op weg naar sterren
gekomen uit niets
Gebeden woest gesproken
aan goden van weleer
uit jouw brein ontsproten
laven zich aan bloed
onschuldigen als lammeren
geofferd voor het ego
van het ondenkend beest
uit hades toch gestolen.
Laat wat van je horen