Als je hulp vraagt,
en die niet krijgt,
word je kwaad
en je schreeuwt en krijst.
Als iets niet gaat zoals jij het wilt.
Breekt de hel los
en hoort de hele wereld jouw gegil.
Als iets anders gaat dan jij verwacht.
Wordt er al snel om stilte gesmacht.
Ben je blij, ben je al even druk,
zing en dans je erop los,
en je dag kan niet meer stuk.
Maar, vijf minuten later,
zoals verwacht,
wordt er niet eens meer blij gelachen.
Je roept altijd maar:
‘Doe dit, Doe dat.
Dat gecommandeer ben ik nu wel zat!
De enige die comandeert ben jij.
Maar als iemand dat waagt te zeggen, zit diens gezicht,
om een of andere reden,
onder de rijstebrij.
Altijd druk als een stuiterbal.
Maar, pas op,
want als er iets zeker is,
is dat jou stemming snel wisselen zal!
Elke morgen weer een pil.
Ookal wil je het soms niet,
dit keer werkt het niet, dat gegil.
Dan is het tijd om weg te gaan.
Als je niet bent voorbereid,
blijf je altijd dwars staan.
Jaja, het valt niet mee.
Een kind, met ADHD.
Laat wat van je horen