Tussen de regels door lees ik jouw verwijten.
En jouw frustraties en verdriet.
Maar dat heb je aan je zelf te danken.
Waarom zie je dat toch niet.
Jij probeert mij te laten voelen.
Dat ik niets meer ben voor jou.
Maar ik negeer gewoon jouw roddels.
Waarschijnlijk sta je zelf straks in de kou.
Ik hoef mijn geluk niet van de daken te schreeuwen.
Hier gaat alles gewoon zijn gang.
Bekijk je eigen leven toch eens kritisch.
Want hoe het echt zit,snapt iedereen al lang.
Maar ook ik ben er helemaal klaar mee.
Geen traan laat ik er meer om.
Gevoelens voor jou zijn voorgoed verdwenen.
En in mijn ogen doe jij vooral heel dom.
Heel erg dom ja……
Laat wat van je horen