Doodnormaal

Ik zit in men kamer
donker
alleen een klein straaltje licht
dat door de opening
van de gordijnen glijdt.
De vloer voelt koud aan
men voeten beven
net als men lichaam.
Bang voor wat nog gaat komen
bang om alleen verder te moeten.
De toekomst vertelt me niets
alleen het verleden
vol pijn en verdriet
om jou.
Het verlies te groot
te moeilijk om los te laten
om de waarheid onder ogen te zien
de harde waarheid
de realiteit.
Ongeval hier, ongeval daar
het is een doodnormale zaak geworden
DOODnormaal
maar wie beweerdt dat dood normaal is?
Het is normaal dat je wakker wordt
en de vogels voor je zingen.
Het is normaals dat de zon ondergaat
en de hemel bedekt wordt met een zwart laken.
Maar is het normaal
om mensen te verliezen?
Is het eerlijk dat zulke jonge mensen
door iemand anders stomme schuld
hun leven moeten verlaten?
Het straaltje licht in men kamer
verandert in een akelig donkere streep
de nacht valt
het laken wordt over de hemel gespreid
een dag vol verdriet voorbij.
Zou je morgen terugkomen?
Zou God je laten gaan?
Zou ik eindelijk een normaal leven leiden samen met jou?
jou en ik
ik en jou
samen
wij

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten