Fluisterende schimmen

Fluisterende schimmen
in het duister zo stil.
3 moorden,bloed,onrust en kil.
Daar ligt ze dan in een
stille blik en vlaag.
Haar dood,eindeloos pijnvol en traag.

Niemand die het zag
en niemand die het merkte,
haar blik die zich
van het duister afwende.

Tranen op het venster
tranen op mijn wang.
Een fonkelende ster,
toch ben ik bang,
bang dat ik je zal vergeten.
Ik zou beter moeten weten.
Je bent dan wel weggegaan,
maar die ster toont mij de
weg naar je vedere bestaan.

Iedereen ziet mij lopen,
niemand weet wat er in mij schuilt.
Ze zien mijn lippen lachen,
maar zien niet dar mijn hartje huilt.

Het doet pijn,pijn van binnen.
Je ziet het soms,
dat ene traantje uit mijn oog,
die is voor jou,voor jou alleen!